پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

«هرمنوتیک، شالوده شکنی، پساساختارگرایی و بینامتنیت، دریچه‌های جدیدی را در نقد و تحلیل دنیای متن می‌گشایند. همه این نظریه‌ها در جست‌وجوی معنا هستند، معنایی نامتعین که می‌توان از آن به متن رسید و همین به‌معنای بسط و گسترش مسأله معناست. به‌یاری رویکردهایی مانند هرمنوتیک، پساساختارگرایی و نشانه- معناشناسی می‌توان زوایای دیده نشده متن را کشف و بازگفت. تأویل متن و رویکرد هرمنوتیکی باعث افزایش بهره‌گیری هرچه بیشتر خواننده از ارزش‌های شناخته نشده متن می‌شود.» این فرازی از مقدمه کتاب «مطالعات ادبی هرمنوتیک متن شناختی» به قلم دکتر مهیار علوی مقدم استاد دانشگاه فردوسی مشهد است که هفته گذشته از سوی انتشارات سخن منتشر شد.

در میان تمام کندو کاوها در ضعف و ناتوانی ادبیات دانشگاهی، شاید بنیادی‌‌ترین عامل این نابسامانی را بتوان دور ماندن ادبیات از اندیشه‌های علمی، نظری و فلسفی معاصر دانست.